Dristing satsning på hurtigmat i Oslo sentrum
De tre brødrene frykter intet i sin dristige satsing på det de mener er et helt nytt matkonsept i hovedstaden. De kaller den lokale retten de har tatt med fra familiens hjemland for Kebab.
– Me har ikkje gjord så mykje førundersøkingar, men med har haft ei mende vennar som har vitje oss og smaka på rettane, sier Taquer Mathen. Sammen med vennene Quefta Mann og Vaddu Heytr har de nyinflyttede guttene satt seg fore å åpne det de mener det første av sin sort i en av Oslo bakgater.
De tre er egentlig fire og har lite tilfelles annet enn at de havnet sammen var tilfeldigheter. De kaller hverandre brødre. Tanquer er opprinnelig fra Otta, Quefta er ikke sikker, og Vaddu er fra Drammen.
– Kebab kjem i ymse formar og fins i dei lokale kjøkna i orten, forklarer
Quefta Mann, som er kokken og mannan bak oppskriftene; – Kjøtet kan vara ei deig av lammekjøt eller skivar av kjukling stabla på eit spett med kryadderurtar i milla. Dei har ymse variantar heilt opp til Østerrike, der dei med sine senstilve smakslaukar… Stakkarane må ete krydra svinesia. Quefta himler med øynene.
– Me pakkar kjøtet med salat og ein dressing som er raud og heit og ein mildare hvit dressing som er tufta på raumekolle og kvitlauk, forteller
Vaddu Heytr.
– Det heile har me i eit brød me kallar for Pita-brød, kalle opp etter systera tell han Taquer, forteller Vaddu. Da andre ler, og Taquer rødmer kledelig.
– Me har ein god kompis frå Israel som ville med skulle prove i lompe dei kallar Shawarma. Me har ikkje så mykje tru på det. Eli er ein god kompis, men han seier så mykje skrullit. Da trur med meir på ein fransk rett med friterate potetbåtar dei kaller pommes frites.
– Alt koker ned til internasjonal aksept og adekvat respekt for en fusjon mellom de diamentralt ulike lands kjøkken. Jeg er glad guttene har lært seg tradisjonen i både språk og mat korrekt. I Drammen har vi en grusom sosiolekt, tillegger Vaddus far.
